رمضان

 

نشستم هواتو نفس می کشم

یه چند وقتیه حال من بهتره

دارم راه می افتم ببینم تهش

منو این هوا تا کجا می بره

دارم راه می افتم ببینم تو رو 

تویی رو که یه عمره راهی شدی

مگه می شه رد شد نگاهت نکرد

ببین توی آینه چه ماهی شدی

 

 

 

نمی خوام بگم رمضان ماه مهمونیه. ماه نشستن سر سفره ی کریمی که از خزانه ی غیبش گبر و ترسا وظیفه خورند. ماه رحمت و مهربانی، ماه در بند شدن شیاطین، ماهی که شرایط دوری از رحمت رخت بر می بندد از روزمره ی ما

نمی خوام بگم ماه بیداریه، ماه سحره، ماه افطاره، ماه تیتراژه، ماه خوردن تا خرخره است، ماه دیدن همدیگه است،...

بیشتر از هرچیز، این ماه فرصته، استمهاله. یعنی باز آ، یعنی یه فرصت دیگه برای بازسازی رابطه (برای بازپروری!). یه فرصت، برای این که دوباره بریم سراغ دلمون، خونه تکونی کنیم، تار عنکبوتاشو بتکونیم، برای این که فکر کنیم

یه بهونه است، که خوب بشیم، که خوب باشیم، که به خوبیامون فکر کنیم، که به فکر همدیگه باشیم، خوبی کنیم در حق هم

یه امتحانه، که مثل بقیه امتحانه باید سربلند ازش بیرون بیایم...

ماه دور هم جمع شدنه، که باهم... که به هم کمک کنیم.... که بریم سراغ همدیگه...

بگذریم... ماهتون مبارک